استفاده از تبدیل مستقیم داده‌‌های الکترومغناطیس هوابرد در حوزه بسامد، به‌منظور بهبود نتایج معکوس‌سازی به روش تجزیه مقادیر تکین

برداشت‌‌های الکترومغناطیس بالگردی حوزه بسامد به علت سرعت و قدرت تفکیک زیاد نسبت به دیگر روش‌های هوابرد (به واسطه ارتفاع پایین و مانورپذیری زیاد بالگرد) در زمره روش‌‌های پرکاربرد در تصویرسازی مقاومت ویژه هوابرد محسوب می‌‌‌‌شوند. اغلب تفسیر و مدل‌سازی داده‌‌های الکترومغناطیس هوایی به دو روش کلی تبدیل مستقیم و روش‌‌های تکرار محاسبات صورت می‌گیرد. در روش‌‌های تبدیل مستقیم، از تبدیل مستقیم داده‌‌های الکترومغناطیسی برای یک مدل کلی مثل یک نیم‌فضا در به‌دست آوردن مدل تقریبی استفاده می‌‌‌‌شود درحالی‌که در روش تکرار محاسبات، معکوس‌سازی دقیق داده‌‌ها با انتخاب مدل اولیه مناسب صورت می‌‌‌‌گیرد. روش تجزیه مقادیر تکین یکی از روش‌‌های تکرار محاسبات است که با وجود توانمندی‌‌های قابل توجه تاکنون در کشورمان برای مدل‌سازی داده‌‌های الکترومغناطیس هوابرد مورد استفاده قرار نگرفته است. به همین علت در این تحقیق در نظر است تا با برنامه‌‌های نوشته شده در محیط برنامه‌نویسی مَت‌لَب اثر مدل‌‌های اولیه گوناگون روی دقت نتایج مدل‌سازی این روش در یک فرایند تکراری روش لونبرگ-مارکوارت مورد بررسی قرار گیرد. نتایج مدل‌سازی‌‌های داده‌‌های مصنوعی و واقعی نشان می‌‌‌‌دهد که در صورت نداشتن اطلاعات اولیه از مدل مورد بررسی، روش تجزیه مقادیر تکین ممکن است نتایج نامطلوبی تولید کند. این اثر می‌‌تواند ناشی از نزدیک نبودن مدل اولیه به مدل واقعی باشد که موجب برازش نشدن زیاد بین داده‌های واقعی و پاسخ مدل و در نتیجه همگرا نشدن فرایند معکوس‌سازی‌ شود. همچنین نتایج مطالعه نشان می‌‌‌‌دهد که استفاده از مدل‌‌های مقاومت ویژه حاصل از روش‌های عمق مرکزی سیمون وسنگپیل به عنوان مدل اولیه می‌‌‌‌تواند نتایج مطلوب‌‌تری در معکوس‌سازی‌‌های داده‌‌های الکترومغناطیس بالگردی به کمک روش تجزیه مقادیر تکین نسبت به دیگر روش‌‌‌های تبدیل مستقیم، به‌دست دهد.